Pierwsze nabożeństwo ewangelickie po kilkudziesięciu latach zakazu z okresu wojny 30. letniej odbyło się pod koniec 1741 r. Początkowo na potrzeby kultu przeznaczono specjalnie do tego celu przystosowaną salę w ratuszu, jednak już niemal natychmiast jednak rozpoczęto przygotowania do budowy kościoła, co udało się zrealizować w 1742 r. Budynek, podobnie jak niemal wszystkie wówczas wznoszone świątynie ewangelickie, był dość niepozorny, a przede wszystkim tani. Konstrukcja była ryglowa – drewniano-ceglana (tzw. mur pruski), dach przykryty gontem, forma architektoniczna kubiczna i prosta, brak ozdób i wieży, wszystko to w znakomity sposób potaniało inwestycję. Wynikało to nie tylko z ubóstwa ówczesnego Kościoła ewangelickiego, ale i z nakazów władz pruskich. (za: Atlas Historyczny Miast Polskich